Mo ca nun ce staie cchiù,
mo ca staie sulo int’ ‘e penziere mieie,
perdoname Mammà.
Pe’ tutt’’e cunsiglie
ca nun aggio sentuto,
pe’ tutt’’e vase
ca nun t’aggio dato,
pe’ tutt’’e vvote
ca ‘nnanze a tte
nun me so’ addenucchiato.
Giuseppe Carullo, Nustalgia