Na vota Gennaio m’era amico,
me purtava nu desiderio nuovo
dint’ ‘a nu suonno antico,
na frennesia lucente
‘ncopp’ ‘a ddoie labbra rosa.
Mò, Gennaio, è pe mme ‘o primmo grano
‘e nu rusario ‘e penziere,
ianco e friddo
comm’ ‘a n’acquasantiera,
e ‘mmita a pregà
stu core ca spisso sbaréa.
Giuseppe Carullo, Nustalgia