Na fronna

Quanne sto ‘nnanze all’albero ‘e Natale

veco int’’a fantasia n’albero antico

cu na fronna sultanto ncopp’’e rame:

na fronna sulamente

ca resta llà, attaccata,

pure si è vierno

e ‘o viento scioscia forte.

Me pare chistu core

ca, mentre ogne anno passa e se ne va,

pure si ‘o ssape ca ‘mpruvvisamente

‘a morte venarrà,

ancora palpita d’ammore.

Stu core ‘mpietto a mme

penza a chi me vo’ bbene,

e stu penziero nun ‘o fa cadè.

Giuseppe Carullo, Nustalgia

Pubblicato da

Ex-giocatrice di calcio, appassionata di Napoli e del Napoli. Amo scrivere 🖋

Un pensiero riguardo “Na fronna

Rispondi

Inserisci i tuoi dati qui sotto o clicca su un'icona per effettuare l'accesso:

Logo di WordPress.com

Stai commentando usando il tuo account WordPress.com. Chiudi sessione /  Modifica )

Foto di Facebook

Stai commentando usando il tuo account Facebook. Chiudi sessione /  Modifica )

Connessione a %s...